De BIA-methode (Bioelectrical Impedance Analysis) meet de elektrische weerstand (impedantie) van het lichaam, waardoor vervolgens het lichaamsvetpercentage kan worden berekend. De BIS-methode kent twee varianten. De eerste is de traditionele, waarbij de gemeten persoon op een bank ligt en op een pols en ontblote enkel elektroden wordne geplaatst.
Eerst wordt op de huid op de plaats van de elektroden een speciale gel aangebracht. Als de elektroden zijn bevestigd kan de meting worden uitgevoerd. Handmatig moeten vooraf de persoonlijke gegevens worden ingevoerd in het apparaat, zoals gewicht, geslacht en lichaamslengte. Tijdens de meting wordt een zwakstroomsignaal via de ene elktrode door het lichaam naar de andere elektrode gestuurd. Vet biedt een hoge weerstand aan zo'n elektrisch signaal. terwijl het lichaamsvocht in vlees- en spiermassa het signaal daarintegen gemakkelijk geleiden.
Deze methode is vrij nauwkeurig, maar er is wel een aantal voorwaarden om de grootst mogelijke nauwkeurigheid te bereiken. Omdat de hoogte van de impedantie omgekeerd evenredig is met de hoeveelheid lichaamsvocht, is het belangerijk dat de te meten persoon een gemiddelde hoeveelheid lichaamsvocht heeft. Heeft hij of zij tot kort voor de meting bijvoorbeeld zware lichaamelijke inspanning gedaan of een sauna bezocht, dan is er veel vocht verloren door transpiratie. Heeft de persoon daarintegen net veel gedronken en/of gegete, dan is er juist meer lichaamvocht aanwezig dan gemiddeld. Daarom is het belangrijk om metingen steeds onder dezelfde omstandigheden te doen. Ook alcohol en veel koffie (caffeïne) kunnen de meting beïnvloeden.
