De tweede variant is de BIA-methode van Tanita, waarvan de meetprincipes gelijk zijn aan die van de traditionele BIA-methode. De Tanita BIA-methode is echter de meest eenvoudige en snelste van alle huidige methoden en geeft het minste ongemak.
Als de te meten persoon met blote voeten op de voetelktroden van het weegplateau gaat staan, wordt er een niet voelbaar en ongevaarlijk zwakstroomsignaal door het lichaam gestuurd. Zoals gezegd biedt lichaamsvet een hoge weerstand aan zo'n elektrisch signaal, terwijl het lichaamsvocht in vlees- en spiermassa het signaal gemakkelijk geleiden.
Ook hier wordt vooraf de lichaamslengte en het geslacht ingegeven en kan de gemeten weerstand samen met de persoonlijke gegevens in een formule wordne bewerkt, met als resultaat het vetaandeel in procenten van het totale gewicht van de gemeten persoon.
De Tanita rekent dit direct na de meting razendsnel uit, zodat het na enkele seconden in het display kan worden afgelezen. Gemakkelijk en sneller is eigenlijk niet mogelijk, terwijl het meetresultaat altijd reproduceerbaar is! dat wil zeggen, dat bij meerdere keren direct na elkaar meten men steeds vrijwel dezelfde waarde als uitkomst zal krijgen.
Als referentie voor beide BIA-methoden is eveneens de onderwaterweegmethode gebruikt. Daarbij zijn veel vergelijkende metingen gedaan met beide systemen, waarbij ten opzichte van de onderwaterweging nauwelijks verschillen konden worden geconstateerd.
Tot zover een aantal verschillende meetmethoden. Er zijn nog andere methoden, die echter minder succesvol zijn of alleen op kleine schaal worden toegepast. Deze laten we hier verder buiten beschouwing
