De huidplooimeting is momenteel de meest toegepaste methode. Daarbij wordt op 3 tot 7 (vaste) plaatsen van het lichaam de dikste van een huidplooi (met het eronderliggende vet) gemeten met een speciaal daarvoor ontwikkeld handapparaat, dat de vorm heeft van een soort tang. Het gemiddelde van de meting wordt via een tabel omgezet in het lichaamsvetpercentage.
Deze methode wordt zo algemeen toegepast omdat hij niet duur en gemakkelijk en overal te gebruiken is. Toch is deze methode minder aangenaam, omdat op meerdere plaatsen in de huid moet worden "geknepen" om een meetresultaat te kunnen verkrijgen. Daarbij komt, dat het resultaat sterk afhangt van de persoon, die de meting verricht, en van de kwaliteit van het apparaat, dat in verschillende prijsklassen op de markt is.
Bovendien geldt, dat hoe meer lichaamsvet de te meten persoon heeft, hoe moeilijker het wordt om nauwkeurige metingen met de huidplooitang te doen. de huidplooimeting resulteert in het algemeen in een vrij grove benadering van het exacte vetpercentage.
Als referentie is ook hier de onderwaterweegmethode gebruikt.
